Marta i dyspozytor, którego nie było ( branża – spedycja)

Sprawa zaczęła się jak klasyczny telefon od klienta:

– Cześć, mamy trudną sytuację.
Dyspozytor z dnia na dzień powiedział, że jedzie w Bieszczady. Dosłownie. Wysłał mema z kozicą i napisał, że już nie wraca.
Potrzebujemy kogoś na wczoraj, bo kierowcy już sami sobie wypisują trasy… kredką na mapie Europy.

I to nie była metafora.

Firma? Średnia spedycja z województwa łódzkiego, 40 zestawów w ruchu, sporo frachtów międzynarodowych, napięcie takie, że kawa parzyła się jeszcze w termosie.
Szukali dyspozytora. Ale nie tylko takiego „od papierów”.
Potrzebowali kogoś, kto:
– zna systemy,
– zna ludzi,
– zna życie.

W skrócie: specjalista + ogarniacz z sercem.
Niełatwo.

Po kilku dniach rozmów trafiłam na Martę.
Marta pracowała kiedyś jako spedytor, potem koordynowała załadunki, a od dwóch lat próbowała się odnaleźć po odejściu z firmy, gdzie codziennie mówiono „tak się tu zawsze robi”.

Miała papiery, miała wiedzę, ale też pewien sceptycyzm.
– Wie pani – powiedziała mi szczerze – ja już nie chcę pracować w firmie, gdzie o kierowcy mówi się „ten od problemów”. Każdy kierowca ma problemy, jak się nie śpi po nocach i je kabanosy na kolację.

Zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
Nie musiała się sprzedawać. Po prostu mówiła, jak jest. I wiedziała, co mówi.

Zarekomendowałam Ją klientowi.
Pierwsza reakcja: „a czemu wcześniej nigdzie nie pracowała jako dyspozytor z nazwy?”.
Odpowiedziałam:
– Bo zna zawód, nie metkę. Dajcie jej 30 minut. Nie więcej.

Dali.
Po rozmowie hiring manager napisał:

„Nie wiem, czy ona ogarnie nasz system, ale mam wrażenie, że ogarnęłaby też kryzys wodny w Egipcie. Jesteśmy za.”

Dziś Marta nie tylko ogarnia trasy i ludzi – kierowcy dzwonią do niej z życzeniami na imieniny, a Prezes powiedział, że „wreszcie mamy na pokładzie kogoś, kto zna mapę i człowieka”.

Ja zaś dodałam do listy swoich sukcesów rekrutacyjnych notatkę:

Marta – uratowała logistykę, zanim kawa wystygła.